Επιστροφή στην Ελλάδα

Το φθινόπωρο του 1959 σε μια σύντομη  επιστροφή του στην Ελλάδα διοργανώνει την πρώτη του ατομική έκθεση στη Λαμία στην αίθουσα Τέχνης της Νομαρχίας. Ήταν ένα γεγονός για τη Λαμία, το οποίο αποτέλεσε έκπληξη στους πνευματικούς κύκλους της πόλης και το θυμούνται ακόμα οι παλιοί.

Επιστρέφει στην Ισπανία και τον Ιούνιο του 1960 παίρνει το δίπλωμα του από την Escuela Central de Bellas Artes San Fernando της Μαδρίτης  και το Professorado της  Σχολής με θέμα την Ιστορία και την Ψυχολογία της Τέχνης.

Στο τέλος του  καλοκαιριού του 1960 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα αφού κάνει, όπως κάθε χρόνο ένα μεγάλο ταξίδι με τη Βέσπα του στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης για να γνωρίσει όσα περισσότερα Μουσεία μπορούσε.

Το φθινόπωρο του 1960  λαβαίνει για πρώτη φορά μέρος στην ΣΤ΄ Πανελλήνιο Έκθεση του Μεγάρου του Ζαππείου με ένα τοπίο από την Ισπανία.

Κατατάσσεται στο στρατό, αλλά και εκεί δεν εγκαταλείπει το έργο του. Στη Σχολή Αξιωματικών στην Σπάρτη αγιογραφεί το εκκλησάκι του στρατοπέδου.  Μετά την αποφοίτηση από τη Σχολή Αξιωματικών το 1961 παίρνει μετάθεση για την Αθήνα. Παράλληλα δίνει εξετάσεις  και παίρνει και το δίπλωμα Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών  των Αθηνών, με έπαινο Συνθέσεως  καθώς και το δίπλωμα Θεωρητικών και Ιστορικών Σπουδών .

Στο στρατόπεδο που υπηρετεί στην Αθήνα τις λίγες ελεύθερες ώρες που είχε, τις αφιερώνει στην ζωγραφική αναζητώντας τώρα έκφραση στην Τέχνη έχοντας αφομοιώσει τα μαθήματα τόσων ετών, τις εμπειρίες του από τα Μουσεία που είχε επισκεφθεί .

Δοκιμάζοντας την τεχνική της Εγκαυστικής δημιουργεί τα πρώτα του έργα διατυπώνοντας  με το χρώμα   το προσωπικό του ύφος στη «δική» του ζωγραφική και χρησιμοποιώντας πάντα  πολλή αφαίρεση και μεγάλες φόρμες  Ακολουθεί την άποψη του Αλ. Κοντόπουλου που πάντα πίστευε στην έκφραση. Ήθελε  το έργο να  εκφράζει αυτό που ζεις, να μη βάζεις όρια στη δουλειά σου. Είναι εκείνος που του μίλησε πρώτη φορά για αφαίρεση. Όπως έλεγε χαρκτηριστικά ο Αλ. Κοντόπουλος «με την αφαίρεση απελευθερώνεται  ο καλλιτέχνης και ο θεατής .Τον κριτικό ή το θεατή δεν ενδιαφέρει τι παριστάνει ο πίνακας, αλλά πώς το παριστάνει.»

Ένας από τους πρώτους μαθητές του στο Α΄ Γυμνάσιο Λαμίας , ο γιατρός και ζωγράφος  Ντίνος Μιχελής έγραψε το 2014 σχετικά  με το ξεκίνημα του έργου του Βασίλη Σίμου στην Ελλάδα.

» Η αντιφατικότητα των δυο καλλιτεχνικών κόσμων, της Ευρώπης και της Ρούμελης δεν συγκρούστηκαν μέσα του, αλλά εποικοδομητικά και πλούσια δημιούργησαν τη μεγαλειώδη τέχνη του. Λιτότητα , παράδοση, μοντερνισμός όμορφα και σοφά αφομοιωμένες , ξεχύθηκαν  στο έργο του αυθόρμητα σαν κρυστάλλινος φιλικός χείμαρρος ομορφιάς και κατασταλαγμένης σκέψης.