2005, Αίθουσα Τέχνης Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας, Λαμία

Μετά την Έκθεση για το Άγιο Όρος από το 2001 ο Βασίλης Σίμος ξεκίνησε μια νέα σειρά έργων που εξέθεσε  το 2005 στην Αίθουσα Τέχνης του  Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας.

Για πρώτη φορά χρησιμοποιεί ακρυλικά χρώματα σε μουσαμά, υλικό που προσφέρεται για μια δροσερή χροιά και μια διαφορετική απόδοση του θέματος . Τα θέματα είναι τοπία. Η  διαφορά από  τα  προηγούμενα χρόνια είναι ότι ασχολήθηκε πάλι με τον άνθρωπο, αλλά με μια άλλη οπτική, επαληθεύοντας τη διαπίστωση του τεχνοκριτικού Νίκου Αλεξίου στην ομιλία του για την αναδρομική έκθεση του Βασίλη Σίμου το1984. ότι » …Κάθε δημιουργία είναι μια καινούρια γένεση. Πότε λοιπόν ο καλλιτέχνης δημιουργεί ; Τότε, όταν μπορέσει να ζει μέσα στον τόπο του και στην εποχή του. Κι ο Σίμος ζει στον τόπο του  και στην εποχή του. Ο Σίμος δεν είναι μια ατομική περίπτωση. Μας εκφράζει. Σας εκφράζει όλους, γιατί είναι κοντά στο σημερινό άνθρωπο. Παίρνει κάποια στιγμιότυπα από τον άνθρωπο, τα οποία μορφοποιεί και τα κάνει σα σύμβολα πλέον μιας στιγμής, η οποία είναι άχρονη, δηλαδή είναι και σήμερα και αύριο και χθες.  Άχρονη…»

Οι συνθέσεις του Βασίλη Σίμου στα έργα μεγάλων διαστάσεων της έκθεσης του 2005 ακολουθούν τον  σύγχρονο άνθρωπο από την εμβριθή μελέτη σ’ ένα Μουσείο,  στην αίθουσα ζωγραφικής μιας Σχολής και σ’ έναν περίπατο στο πάρκο με τα αγάλματα , μέχρι μια συνωμοτική σύναξη στο δάσος και μια βιαστική γραφή ενός συνθήματος στον τοίχο. Παρατηρεί την ανυπομονησία των παιδιών να συναντήσουν αυτό το άγνωστο που έρχεται από τη θάλασσα και τα  άλλα παιδιά που ήρεμα περιμένουν κάτι που σίγουρα θα έλθει. Οι πρόσφυγες ,ένα πρόβλημα που πάντα υπήρχε, αλλά στις μέρες μας γίνεται καθημερινότητα εκφράζεται με τη δραματική στατικότητα των μορφών και την προσπάθεια με την ομπρέλα να καλυφθούν από την αγωνία του αύριο.

Ο Ιστορικός της Τέχνης Μάνος Στεφανίδης  γράφει στην Εισαγωγή του βιβλίου του Βασίλη Σίμου ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ ‘Πιο πολύ από τους καλλιτέχνες  με ενδιαφέρουν όσοι ζουν κατά τέχνην. Και ο Βασίλης ο Σίμος είναι  ένας απ’ αυτούς. Θεραπεύει την εικόνα καταθέτοντας μια στάση ζωής που δεν καταδέχεται συμβιβασμούς. Και θεραπεύει τον λόγο αποδεικνύοντας πως ο καλλιτέχνης είναι πρωτίστως ένας διανοούμενος που δεν ξεχνά την πράξη στο όνομα της οποιασδήποτε θεωρίας. Η ζωγραφική του , βιωματική, συναισθηματική αλλά όχι μελοδραματική, ανάγει νηφάλια τη συγκίνηση σε μορφοπλαστικό γεγονός.

Βασίλης Σίμος , Στάση , 2005 , ακρυλικό σε μουσαμά , 140×100

Βασίλης Σίμος , Ορίζοντες , 2004 , ακρυλικό σε μουσαμά, 140×100

Βασίλης Σίμος , 2005 , Φυγή , ακρυλικό σε μουσαμά ,130×70

Βασίλης Σίμος , 2004 , ακρυλικό σε μουσαμά ,100×130

Βασίλης Σίμος , 2005 , Εργαστήρι , ακρυλικό σε μουσαμά , 90×130

Βασίλης Σίμος , 2005 , Συνομωσία , ακρυλικό σε μουσαμά 60×90

Βασίλης Σίμος , 2005, Διακόνημα, ακρυλικό σε μουσαμά 75×100