1970, Αίθουσα Τέχνης Νέες Μορφές, Αθήνα
Το φθινόπωρο του 1970 ο Βασίλης Σίμος εκθέτει τη νέα του δουλειά με θέμα τα πουλιά στην Αθήνα στη γκαλερί Νέες Μορφές. Στις σημειώσεις του γράφει. «Τα μετέπειτα χρόνια μου άρεσε να πηγαίνω στον Εσπερινό στο Μοναστήρι του Αγάθωνα στην Υπάτη. Τα λόγια που άκουγα σ’ ένα ψαλμό μου έδιναν εικόνες…»Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον αυτού» Μια προσευχή στη μεγαλοσύνη του Δημιουργού. Έβλεπα τα μαύρα πουλιά που πετούσαν γύρω από το καμπαναριό στο ξέσπασμα της μπόρας για την αναζήτηση ασύλου, κάτι που και για μένα ήταν το μοναστήρι…Άρχισα και ζωγράφιζα πουλιά και πήγαινα στο βάλτο και τα έβλεπα μέσα στη μεγαλοσύνη των γκρίζων νερών που άστραφταν στο σβήσιμο του ήλιου.
Βασίλης Σίμος, Εσπερινός, 1970, λάδι και εγκαυστική σε μουσαμά, 90×130
. Στις καλλιτεχνικές στήλες των εφημερίδων γράφτηκαν κριτικές για τα έργα αυτής της εποχής
Στη εφημερίδα Βραδυνή της 11-12-70 ο τεχνοκριτικός Βάγιας Παναγιωτόπουλος γράφει
Γνήσιος Ρουμελιώτης, σεμνός και απέριττος, , μακριά από τις σπασμωδικές , αν όχι ύποπτες δραστηριότητες του Άστεως , στην ερημιά του εργαστηρίου του στη Λαμία , ο ζωγράφος Β.Σίμος εργάζεται και δημιουργεί . Οι φωνασκίες των απολογητών των μοντερνισμών , τον αφήνουν ασυγκίνητο Η σπουδαρχία και η πολυπραγμοσύνη υποκαθίστανται από τη γόνιμη σιγή του αποκεντρωμένου ατελιέ. Απεσύρθη στη γαλήνη της επαρχίας , για να μας δώσει τα πετάγματα του ιδανικού με τις φτερούγες των πουλιών που σπαθίζουν τον εικαστικό χώρο του καλλιτέχνη . Αφιερωμένοι οι πίνακές του που εκθέτει στις «Νέες Μορφές» στο όραμα των πουλιών , που γέμιζαν ενδεχομένως την φαντασία του και έδιναν το υλικό περιεχόμενο στα βιώματά του , μας προσφέρουν με τον εκφραστικό τους δυναμισμό , την αίσθηση μιας ρωμαλέας ζωγραφικής .Οι δραματικοί τόνοι αυτής της ζωγραφικής , ξεπερνούν τον επιδερμικό χαρακτήρα του θέματος , για να μπουν σε περιοχές αυτόχρημα χρησμικές και μεταφυσικές. Τα οπτικά ρήγματα της εκπλήξεως , που προκαλούν στις συνειδήσεις και τα ρίγη της συγκινήσεως που μας εμπνέουν , μας παρέχουν την ευκαιρία να πετάξουμε με τα πουλιά και να τανύσωμε μαζί τους τις φτερούγες μας προς τα ύψη μιας μείζονος αισθητικής μυήσεως ,πέρα από την απλοϊκή χαρά των αισθήσεων, σε χώρους πνευματικής ανατάσεως.»
Ο Τώνης Τσιρμπίνος, τεχνοκριτικός στην Εφημερίδα Νέα Πολιτεία , Αθήνα 4 – 12 – 70 γράφει «Η τεχνοτροπία της δουλειάς του Β. Σίμου με αρκετά αφαιρετικά στοιχεία την τοποθετούν μέσα εις τα πλαίσια της συγχρόνου ζωγραφικής . Βασικό του θέμα τα πουλιά , πότε σαν δεσπόζουσες φιγούρες ειδυλλιακών τοπίων και πότε σαν εφιαλτικές μορφές εξωτικών χώρων . Η άρτια γνώση της τεχνικής και της χρησιμοποιήσεως του χρώματος στους πλέον εκφραστικούς τόνους , διακρίνει τα θέματά του , όλων των αποχρώσεων του μαύρου , του γκρίζου κ.λ.π. Δημιουργεί μία ιδιαιτέρα ατμόσφαιρα άγχους , εντός όμως των πλαισίων της αισθητικής ολοκληρώσεως των έργων…»
Βασίλης Σίμος , Προσδοκία ,1970 , λάδι και εγκαυστική σε μουσαμά , 60×90
Ο τεχνοκριτικός Νίκος Αλεξίου σε διάλεξη που πραγματοποίησε στις 16-3-84 στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας για το έργο του Βασίλη Σίμου ανέφερε σχετικά
«…Σ’ αυτή την περίοδο δημιουργίας του ανήκουν και τα πουλιά με την ένταση των διαγωνίων γραμμών μιας διάθεσης λυρικής, κυρίως όμως συμβολικής. Τη στιγμή του λυκόφωτος τα σμήνη των πουλιών επιστρέφουν . Όμως δεν είναι τα ίδια, αλλά οι σκιές τους—σκούρα σχήματα από ανήσυχα φτερά πάνω στους βράχους, που υποδηλώνουν την επιστροφή .
»Ο ορίζοντας όλο φως, φως γλαυκό, υπερκόσμιο προς το οποίο κατευθύνονται, αφήνοντας το μαύρο και το βαθύ κόκκινο των παθών και του ερέβους. Τα πουλιά στο ταξίδι στα ουράνια πλάτη κι ο άνθρωπος καρφωμένος στη γη, μια αντινομία κι ένας συμβολισμός, μια πικρία και μια παρώθηση για υπέρβαση. Αυτή ακριβώς η δύναμη της υφαρπαγής είναι και η μαγεία στην Τέχνη του Βασίλη Σίμου…»
Μίλτης Παρασκευαϊδης , τεχνοκριτικός , εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος, Αθήνα 4-12-1970
«…Τα νέα εκθέματα του Βασίλη Σίμου είναι δημιουργίες με τις οποίες απεικόνιζε την ζωήν των πουλιών μέσα στο δάσος ή κατά τας πτήσεις των , πολύ συχνά κοντρ- λυμιέρ, βρίσκοντας έτσι αφορμήν να αποδώσει πολύ υποβλητικά και διάφορα τοπία που συνδέει με τα θέματα των εμπνεύσεων του. Ο Σίμος ζωγραφίζει με δεξιοτεχνίαν επεισόδια από την ζωήν των πουλιών κοντά σε πηγές ή σε άλλα σημεία του λόγγου κατά τα ηλιοβασιλέματα ή με σεληνόφως ή την ώρα που ροδίζει η αυγή καθώς και σε διάφορες στιγμές της ημέρας. Έτσι δημιουργεί συνθέσεις που διερμηνεύουν τον ψυχικό του κόσμο…» και συνεχίζει «Ενώ τα θέματα των ελαιογραφιών του Βασίλη Σίμου φαίνονται τις περισσότερες φορές γνήσια ελληνικά, η μορφή της ζωγραφικής του είναι επηρεασμένη βαθύτερα από τις σπουδές του στην Ισπανία και από την μελέτη των ξένων Μουσείων. Σε όλους τους πίνακες του επικρατούν οι σκοτεινές αποχρώσεις και τα θέματα των εμπνεύσεων του ερμηνεύονται με «μουσειακά» χρώματα.
Οπωσδήποτε οι νέοι πίνακες του Βασίλη Σίμου ανταποκρίνονται αναμφισβήτητα στις βασικές αντιλήψεις της εμπνευσμένης καλλιτεχνικής δημιουργίας και αποτελούν με τις σπάνιες αρετές των πολύτιμην προσφοράν για την ικανοποιητικήν ανάπτυξιν της Νεοελληνικής ζωγραφικής.»
basilissimos.blog 
Σχολιάστε