1989, Αίθουσα Ομίλου Φίλων Θεάτρου Λαμίας, Λαμία

Ο Βασίλης Σίμος διοργανώνει μια ακόμη Έκθεση στην Αίθουσα Φίλων Θεάτρου Λαμίας που περιλαμβάνει τοπία από την Ευρυτανία και τη Φθιώτιδα.  Στις σημειώσεις του γράφει 

«…Το 1989 δοκιμάζω πιο αφαιρετικά τοπία σε διαστάσεις πάνω από ένα μέτρο, χωρίς να προσδιορίζω ένα συγκεκριμένο τόπο. Ο τόπος είναι σύνθεση δική μου που στηρίζεται σε παραστάσεις πραγματικές. Με ενδιαφέρει η σύνθεση και το ελεύθερο χρώμα. Το φόντο γίνεται δύναμη για τη σύνθεση και τον πίνακα. Αυτό πάντα προσπαθώ. Το φόντο αναδεικνύει το θέμα. Δίνει ατμόσφαιρα είναι ο αέρας για να αναπνέουν τα αντικείμενα της εικόνας. Είναι το περιβάλλον που ζουν. Αν δεν βιώσεις  το περιβάλλον  που περιγράφεις στο θέμα σου, αυτό θα μείνει χωρίς ζωή. Ακόμα και τα νεκρά αντικείμενα από το φόντο θα πάρουν ζωή για να συγκινήσουν.»

Η Πόλυ Τζωρτζοπούλου φιλόλογος στην εφημερίδα Λαμιακός τύπος  στις  31-3-1989   γράφει «…Διάχυτο στην τοπιογραφία του το φως, η απασχόληση με το φως που θα γεννοβολήσει χρώματα. Χρώματα που δεν κραυγάζουν. Μελωδικά σαν τη μουσική με τη λειτουργία των συμπληρωματικών τους. Ένα σπασμένο κόκκινο φειδωλά δοσμένο σαν επιθυμία κρυφή που ερυθριά από ένταση και συνακόλουθα εκείνο το θριαμβικό λευκό να καταυγάζει σε λεπτές ριγώσεις  κλειστούς αδάκρυτους ορίζοντες ή να  κατρακυλά άσπιλο συλλαβίζοντας μνήμες στο ασώπαστο τραγούδι της νεροσυρμής. Σύμφυτη με τη ρευστότητα του υγρού στοιχείου, νέα σύλληψη η στερεά γη σε ρωμαλέες συνθέσεις βουνών και πέτρας. Ωστόσο αυτά τα αυστηρά βουνά δεν συνθλίβουν τον άνθρωπο, γιατί την βαρύτητα της γήινης ύλης εξαϋλώνουν οι γαλανοί ουρανοί, ευτυχισμένος συγκερασμός αντιθέσεων. Εκεί όμως που καθηλώνει η ένταση των εικαστικών αναζητήσεων του ζωγράφου είναι η απεικόνιση των δέντρων. Όχι δέντρα θαλερής γονιμότητας, αλλά δέντρα του χειμώνα, τόσο ρημαγμένα, τόσο αποστεωμένα στο πέρασμα του. Ένα δάσος από μακάβριους σχηματισμούς. Φως γκριζόλευκο, δειλό τρεμοπαίζει στους φλοιούς, μικρή απαντοχή στο αδυσώπητο πεπρωμένο. Τέλεια αισθητοποίηση του ασάλευτου του άπνου, του άφευκτου τέλους, εκείνος ο κορμός-σύμβολο λεηλατημένης ζωής στη διάκριση του καθενός, με τον ίσκιο του φωτεινή αντανάκλαση στα ακίνητα νερά…»

Βασίλης Σίμος , Πηνειός , 1989 , λάδι σε μουσαμά , 50×70

Βασίλης Σίμος , 1989 , Φθινόπωρο στον Προυσσό, λάδι σε μουσαμά, 70×90

Βασίλης Σίμος , 1989 , Βράχια, λάδι σε μουσαμά, 70×50

Βασίλης Σίμος , 1989 , Πέρασμα στον Προυσσό , λάδι σε μουσαμά, 90×60

Βασίλης Σίμος , 1989 , Βράχια στον Καρπενησιώτη , λάδι σε μουσαμά 50×70