2012, Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας «Αλέκος Κοντόπουλος», Λαμία
Στην έκθεση του 2012 ο Βασίλης Σίμος συνδέει τα έργα του σε ομάδες με την ανάλυση του φωτός στα χρώματα της ίριδας. Το κόκκινο, το πορτοκαλί το κίτρινο, το πράσινο, το ανοιχτό μπλε, το σκούρο μπλε και το μωβ βρίσκουν την έκφραση τους στο κυρίως θέμα ή στο φόντο των συνθέσεων. Και σ’ αυτή την τελευταία του δουλειά , όπως και σε όλες τις προηγούμενες, όπως λέει ο ίδιος σε συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό το φως τον απασχολεί είτε σαν υποδήλωση της ελπίδας ή σαν έκφραση χαράς και ζωντάνιας ή σαν μεταφυσικό φαινόμενο. Αναλύει το φως για να δείξει, όπως λέει, ότι όλα τα χρώματα του φάσματος μπορούν να εμπνεύσουν συναισθήματα ξεπερνώντας και την ανάγκη ενός θέματος φθάνοντας για πρώτη φορά να το χρησιμοποιεί για να φτάσει την αφηρημένη Τέχνη στο σύνολο του πίνακα κι όχι , όπως γινόταν ως τώρα, μόνο στο φόντο.
Η αντίληψη του για την αφηρημένη Τέχνη, ότι πρέπει με το χρώμα να προκαλείται συναίσθημα, δικαιώνεται στα τελευταία του έργα όπως διαπίστωσε η συνάδελφος του Ζωγράφος από την Escuela Central de Bellas Artes San Fernando της Μαδρίτης, Pilar Muro Navarro που επισκέφτηκε την έκθεση
«…έμεινα εμβρόντητη και κατάπληκτη από την πραγματοποίηση τόσων ετών δημιουργίας. Όλα τα έργα σου έχουν κάτι μοναδικό που εκπέμπει γαλήνη και ισορροπία ενώ συγχρόνως δείχνουν και τη δύναμη ενός ζωηρού πάθους. Τα έργα όμως της τελευταίας έκθεσης ακτινοβολούν επί πλέον το πνεύμα σου σε μια συνεχή αναζήτηση του φωτός. Όλα είναι γεμάτα φως σε θέσεις καίριες και ορισμένες, συνδυασμένες με τρόπο ονειρικό και συναρπαστικό. Θέλω να πω ότι είναι μια αντανάκλαση της προσωπικότητάς σου που είναι γεμάτη μεγάλες αντιθέσεις και είμαι ευτυχής που ακολούθησα την παρόρμηση μου να έλθω και να γνωρίσω καλύτερα όλη αυτή την πορεία σου στην Τέχνη…»
Η Π.Τζωρτζοπούλου. γράφει « Η εαρινή έκθεση του Βασίλη Σίμου το Μάρτιο του 2012 ιστόρησε την οικουμένη. Εικόνισε, αφηγήθηκε μέσω της ζωγραφικής την οικουμένη… Μια ανάσα από ελπιδοφόρο άνεμο. Κι ήταν αυτό που κόμιζαν τα έργα του γεμάτα φως. Κι ήταν το άλλο που μελωδούσαν τα σμήνη των πουλιών. Παράθυρο διάπλατα ανοιχτό στην Τέχνη με το βλέμμα σε ευρύτερους ορίζοντες. Και η αναζήτηση του ζωγράφου ποιητική. Το φως μεταμορφώνει ό,τι αγγίζει ανυψώνοντάς το στο Άγνωστο, στο ιερό στη σιωπή.»Ο Βασίλης Σίμος με την προσωπική του άποψη, σ’ αυτή την εικαστική του κατάθεση μας απελευθερώνει από τα δεσμά της μονότονης όρασης και μας οδηγεί σε αναζητήσεις στο μέτρο της καρδιάς, του σύγχρονου και του αληθινού. Αντιστέκεται συνειδητά στην κυριαρχία του μοντέρνου και στην αφηρημένη Τέχνη. Έτσι το θέμα για τον Β.Σ. είναι μια αφετηρία, αλλά όχι ένας στόχος και το χειρίζεται για να κάνει ζωγραφική καθαρή, με το σημαίνον και το σημαινόμενο να ταυτίζονται έτσι που ο θεατής όχι μόνο γίνεται συμμέτοχος των εικόνων, αλλά είναι και σε θέση να μεταπηδήσει από τη σφαίρα της οικείας πραγματικότητας στη ζωγραφική έκφραση του μη ορατού.»
basilissimos.blog 
Σχολιάστε